امام علی علیه السلام میفرمایند: زیاده روی در سرزنش کردن آتش لجاجت را شعله ور می سازد. سرزنش کردن و تحقیر کردن کودک موجب ناامنی روانی و آشفتگی عاطفی او و در نتیجه موجب بروز ناهنجاریهای روانی می شود.
اگر کودک خود را مورد سرزنش قرار دهیم و مدام از او عیب جویی کنیم یا او را مورد تمسخر قرار دهیم ، کودک احساس حقارت می کند و دچار عدم اعتماد به نفس می شود و از دست زدن به هر کاری می ترسد. این گونه افراد در تصمیم گیری ، انتخاب هدف و قبول مسوولیت دچار شک و نگرانی می شوند. بهترین راه برقراری رابطه انسانی ، همدلی و همفکری است نه سرزنش کردن و خجالت دادن.سرزنش کردن و تحقیر کردن کودک موجب نا امنی روانی و آشفتگی عاطفی او و در نتیجه موجب بروز نا هنجاریهای روانی می شود. زمانی که سرزنش ها شدید شود اغلب فرد لجباز میشود ، در این شرایط نه تنها صحبت فایده ای نخواهد داشت بلکه به طور مستقیم نتیجه عکس خواهد داد، همواره توصیه شده که تربیت و ارشاد کردن ، در شرایط مطلوب و زمانی که فرد آمادگی روحی لازم را دارا می باشد صورت پذیرد
